ගමේ සුවඳ!

2017 ජුලි 26, පහු ගිය බදාදා, මම හිටියෙ කුලියාපිටියෙ.
ඊට කලින් කතා කරගත්තු විදිහට එදා රෑ මම බුද්ධික ගෙ ගෙදර ගියා. ADLanka ආයතන හිමිකරු, අරියදාස ත් ඒ ගමනට එකතු වුණා.
බුද්ධික පදිංචි ඒ නගරය ට යාබද තැනක.
බුද්ධික, බුද්ධික ගුණවර්ධන වැඩ කරන්නෙ විශ්‍රාම දෙපාර්තමේන්තුවෙ, ඔවුන්ගෙ වැඩමුළුවකට ආමන්ත්‍රණය කරන්න ලැබෙන අවස්ථාවක දී තමයි, මට ඔහු මුණ ගැහෙන්නෙ.
මේ ලියාගෙන යන්නෙ, ඔහු ගැන නෙවෙයි.
ඔහුත් ජීවත්වෙන ඔහුගෙ මහගෙදර ගැන. ඔහුගෙ අම්මා සහ තාත්තා ගැන.
ඔහුගෙ ගේ පිහිටලා තියෙන්නෙ හරිම නිස්කලංක වටපිටාවක, වටේට ම ගහ කොළ. හරිම සුවදායක යි. ගමේ සුවඳ ඒ හැමතැනම තියෙනවා. නගරයෙ හති වැටෙන ජීවිතය, මොන ජීවිතයක් ද! කියලා එහෙදි ඉබේම හිතෙන්න ගන්නවා.
බුද්ධිකගෙ අම්මා අපට රසම රස කෑම හදලා තිබුණා. ඇය ඉතාම කරුණාවන්ත අම්මා කෙනෙක්. තාත්තා ත් එහෙමයි. ඔවුන්ගෙ මනුස්සකම මට නං තවම හොඳටම දැනෙනවා. එදා රෑ එහෙ ගතකරන්න, වයඹ විශ්වවිද්‍යාලයෙ කථිකාචාර්යවරයෙක් වන කිත්සිරි ත් ගිහිං හිටියා. අපුරු මුණ ගැහීමක්.
කෑම කන්න කලින් බුධික, සර්පිනාව වයමින් ගී ගැයුවා. ඒ අතර ඒ ගීත ගැන විචාරයකුත් කෙරුවා. බුද්ධිකගෙ ගෙදර ඉන්න පූසා ත් ගෙදරම සාමාජිකයෙක් වගෙ. බුද්ධික කතා කරන, ගයන වයන දිහා එයා ත් බැරෑරුම් බැල්මක් දාගෙන බලාගෙන හිටියා, ''වරද්දන්න නං එපා පුතෝ!'' වගෙ ගතියක් ඒ බළල් ඉරියව්වෙ තිබුණා. කොච්චර සුන්දර රාත්‍රියක් ද?
අපි රෑට කාලා ඉවර වෙලා මිදුලට වෙලා සීනි අනෝදා ත් හොඳට කෑවා. පුදුම රසක්. බුද්ධිකගෙ අම්මා සීනි අනෝදා ගෙඩි කීපයක් ඒ වෙලාවෙම මට කඩලා ත් දුන්නා. මම ඒවා කාලා ඇට ටික අපේ වත්තෙ තැන තැන විසි කරනවා, ඒවා පැළ වුණා ම බුද්ධිකලාගෙ අම්මාට කියන්නංකො!
අපි එකිනෙකා සමුගත්තෙ එක විදිහක මිහිරි අත් දැකීමක් අහිමි වෙන හිස් හැඟීමකුත් එක්ක, ඔව්! ආයෙ දවසක එහෙ යන්න ඕනෙ!
CHAPA
2017 ජුලි 29